Целосниот текст на обраќањето на пратеникот Мурат, во пленарната седница во врска со Резолуцијата

Денес пред нас се наоѓа документ кој претставува директен напад врз темелните вредности на парламентарната демократија. Предлог-резолуцијата што ја разгледуваме не е ништо друго туку обид за институционално учутување на опозицијата и воведување на еднопартиско размислување во овој дом.

Парламентот не е судница за опозицијата

Во ниту една развиена демократија, од Вестминстер до Бундестагот, од американскиот Конгрес до скандинавските парламенти, нема да најдете резолуција со која мнозинството “осудува” опозицијата. Зошто? Затоа што самата суштина на демократијата е во правото на несогласување, во правото на критика, во правото на поставување тешки прашања.

Кога парламентот почнува да донесува резолуции против опозицијата, тогаш престануваме да бидеме демократија и влегуваме во опасни води на авторитаризам.

Јазикот на нетолеранција

Почитувани колеги од мнозинството, вашата резолуција користи јазик кој не му прилега на демократски парламент. Вие нè обвинувате за “лажни кампањи”, “манипулации”, “свесно ширење дезинформации”. Но дали не е токму улогата на опозицијата да поставува прашања, да бара одговори, да укажува на потенцијални проблеми?

Ако утре некој граѓанин праша за миграциските политики, дали и тој ќе биде прогласен за “ширител на дезинформации”? Каде е границата меѓу легитимна политичка критика и она што вие го нарекувате “манипулација”? И кој ќе ја одредува таа граница – мнозинството во моментот на власт?

Опасен преседан за иднината

Оваа резолуција создава опасен преседан. Ако денес мнозинството може да “осуди” опозицијата преку парламентарна резолуција, што ќе спречи некое идно мнозинство да го направи истото? Дали сакаме да воведеме практика каде секое ново мнозинство ќе донесува резолуции против своите политички противници?

Страв од дебата

Зошто владејачкото мнозинство се плаши од отворена дебата? Ако вашите политики се правилни и транспарентни, зошто не ги браните со аргументи наместо со резолуции за “осуда”? Силната власт не се плаши од критика – таа ја поздравува како можност да ги објасни своите политики.

Фактот што прибегнувате кон вакви методи покажува слабост, а не сила. Покажува страв од дијалог, страв од соочување со различни мислења.

Кривично право наместо политичка дебата

Особено загрижува точката 3 од резолуцијата, која нашата политичка критика ја поврзува со Кривичниот законик. Ова е директна закана! Дали навистина сакате да кажете дека критиката на владините политики може да биде кривично дело?

Во демократијата, политичките неслагања се решаваат на избори, не во судници. Политичките противници не се криминалци – тие се легитимни учесници во демократскиот процес.

Селективна меморија и правна бесмислица

Резолуцијата во точка 4 “отфрла и поништува” одлуки на претходна влада. Почитувани колеги, резолуциите немаат таква правна моќ! Владините одлуки се менуваат со нови владини одлуки, законите се менуваат со нови закони. Резолуцијата не може да “поништи” ништо – таа може само да изрази политички став.

Ова покажува или непознавање на основните парламентарни процедури или намерна злоупотреба на парламентот за партиски цели.

Повик за одбивање на резолуцијата

Почитувани колеги,

Ве повикувам да ја одбиете оваа резолуција. Не заради нас од опозицијата, туку заради иднината на македонската демократија. Не дозволувајте овој парламент да стане место каде мнозинството ја “осудува” опозицијата. Не дозволувајте да воведеме практики кои не им припаѓаат на демократските општества.

Ако имате проблем со нашите критики – одговорете со аргументи. Ако мислите дека грешиме – докажете го тоа со факти. Ако сакате доверба од граѓаните – заслужете ја со дела, не со резолуции.

Со донесувањето на оваа резолуција, вие нанесувате неповратна штета на меѓународниот имиџ на нашата држава, нејзините демократски институции и особено на угледот на овој законодавен дом. Мора да покажеме сериозност и одговорност, не само пред нашите граѓани, туку и пред меѓународните институции и организации кои внимателно го следат развојот на демократијата во нашата земја.

Заклучок

Оваа резолуција не е удар само врз опозицијата – таа е удар врз самата суштина на парламентарната демократија. Таа испраќа порака дека критичкото мислење не е добредојдено, дека различното мислење е опасно, дека опозицијата треба да биде учутена.

Но ние нема да бидеме учутени! Ќе продолжиме да ја вршиме нашата уставна должност – да бидеме глас на оние граѓани кои не се согласуваат со владините политики. Ќе продолжиме да поставуваме тешки прашања, да бараме одговорност, да укажуваме на проблеми.

Затоа што тоа е нашата демократска должност. И никаква резолуција не може да ја промени таа реалност.

Ве повикувам уште еднаш – одбијте ја оваа антидемократска резолуција. Покажете дека македонскиот парламент е дом на демократијата, а не на авторитаризмот.

Ви благодарам.

III. КЛУЧНИ ПОРАКИ ЗА МЕДИУМИ

1. Резолуцијата е антидемократска – во ниту една демократска земја парламентот не донесува резолуции за “осуда” на опозицијата
2. Обид за застрашување – поврзувањето на политичката критика со кривични дела е директна закана кон слободата на говор
3. Знак на слабост – силната власт не се плаши од критика и не користи парламентарни резолуции за учутување на опозицијата
4. Опасен преседан – ако денес ова е дозволено, утре секое мнозинство ќе може да “осудува” опозиција
5. Правна бесмислица – резолуциите немаат моќ да “поништуваат” владини одлуки, тоа е само политички театар.